Skromny przez lata Biały Dunajec to jedna z licznych miejscowości podhalańskich, które mogą pochwalić się długą historią. Pierwsze wzmianki pochodzą z urzędowych zapisków z 1564 r., zaś akt lokacyjny wystawiono w 1579 r. (ówczesne osadnictwo według dzisiejszej terminologii wielu określiłoby mianem „dzikiego”, dopiero wysłannicy królewscy, akceptując stan zastany, uruchamiali całą oficjalną procedurę uznania danego siedliska). Warto dodać, ze początkowo teren Białego Dunajca zamieszkiwało jedynie sześć rodzin, zaś pierwszym sołtysem w ulokowanej na prawie niemieckim miejscowości został Jędrzej Pawlik, którego ród w późniejszym czasie, za udział w wojnie z Moskwą (Psków, 1580 r.) został nobilitowany. Jako dowód, uzasadniający trafność docenienia przez króla prostego górala przytaczano często dalsze losy tej familii, z której potomkowie Jędrzeja walczyli kolejno m.in. pod Cecorą i Chocimiem.
XVII wiek przyniósł dalszy rozwój Białego Dunajca, pojawiły się ważne zabudowania jak młyn, karczma, tartak, a prowadzony na dużą skalę wypas owiec sprawił, że miejscowość ta górowała ekonomicznie nad okolicznymi. Niestety sytuacja zmieniła się, gdy na trzy lata przed oficjalnym rozbiorem Polski Austria zagarnęła Podhale. Spowodowało to liczne szkody, nie tylko poprzez znaczny wyzysk gospodarczy i podatkowy (a trzeba pamiętać, że górale od początku cieszyli się najbardziej chyba łagodną w skali kraju polityką władz polskich, były nieraz swoistym rodzimym „Dzikim Zachodem”, gdzie schronienie znajdowało wielu uciekinierów spod prawa), ale także przez politykę werbunkową zaborcy. W ówczesnych realiach niczym niecodziennym była służba wojskowa trwająca nawet 25 lat, dodatkowo nacje podbite miały znacznie utrudnione ścieżki kariery w armii. W 1809 r. okazało się jednak, że niedobory w skarbie austriackim zmusiły rząd cesarski do wyprzedaży części majątku państwowego – Biały Dunajec trafił w ręce magnackiego rodu Uznańskich. Następne lata przyniosły m.in. wyzwolenie chłopów spod ciężarów na rzecz szlachty (dekret uwłaszczeniowy z 1846 r.); pod koniec XIX wieku powstały dwie szkoły; początki XX wieku sprowadziły do Białego Dunajca fabrykę tektury. Rozwój miejscowości przerwany został w 1939 r., jednak już po zakończeniu wojny zaczął się powolny rozrost gminy (lata 50. przyniosły m.in. elektryfikację).
Współcześnie, dzięki atrakcyjnemu położeniu wzdłuż Zakopianki oraz znacznemu wzrostowi i poprawie jakości bazy turystycznej, Biały Dunajec przeżywa lata świetności. Corocznie przybywa wiele, komfortowych miejsc noclegowych o niespotykanym, jak na małą miejscowość standarcie usług. Większość z nich można zamawiać bezpośrednio w turystycznych portalach noclegowych pod tym adresem. Z najlepszej jakości usług słynie tu, najstarszy podhalański serwis do odszukania w wyszukiwarce Google pod adresem noclegi.biz.
Czy wiesz, że: